Het was een bewolkte ochtend, een graad of veertien met een lichte wind uit het noordoosten. Er waren circa 15 deelnemers, toch besloten we om in twee groepen te gaan. De oktoberwandeling staat in het teken van de bronst van de damherten, de diverse paddenstoelen, vruchten en zaden en natuurlijk de vogeltrek. Huib wilde naar de Marelberg, een fraai uitzichtpunt niet te ver van de zeereep, om te zien of er iets van vogeltrek te bespeuren was. Kees besloot een rondje het Heitje en het zweefvliegveld te doen. Huib had een stang van een damhertgewei meegenomen: het wapen waarmee de damherten elkaar te lijf gaan. Voor vertrek werd het 'wapen' bestudeerd.

De groep van Kees was vooral op zoek naar bronstige damherten. "Tot aan de Keeteberg moesten we het doen met andere herfstverschijnselen, zoals de grote parasolzwammen, stuifzwammen en boleten. Bij de Voorkant pootafdrukken van een konijn in het zand!"

De vogeltrek was beter te horen dan te zien. Hoog in de lucht kleine stipjes van overtrekkende vogels, maar we hoorden aan het geluid duidelijk dat er koperwieken tussen moesten zitten. Op het Paardenkerkhof veel graspiepers en een zingende boomleeuwerik, maar geen damherten.

Tussen de Keeteberg en het zweefvliegveld liepen enkele mannetjes met fraaie geweien, maar die maakten geen aanstalten tot vechten. "Opvallend dus, zo weinig damherten. Het deed denken aan dertig jaar geleden, toen het nog de sport was om een damhert te zien te krijgen."

In het Oosterkanaal zwom een grote groep krakeenden. Het lijkt wel alsof er tegenwoordig meer krakeenden dan wilde eenden in de duinen voorkomen. "Pas in de Westhoek zagen we damherten die aan het bakkeleien waren. Een prachtige bok met donkere vacht en een met witte stippen. Eerst het schaduwloze, waarbij ze elkaar schijnbaar negeerden (maar wel met de voorpoot stampten), en daarna een felle aanval met het gewei. De fotografe in ons gezelschap had de tijd van haar leven."

Bij de Trapjesberg werd een groep jonge mannetjes gespot, waarvan enkele met een spitsgeweitje. Enkele hindes hadden kalfjes van dit jaar, onder begeleiding van een mannetje met een slank gewei.

Huib ging met zijn groep via Schrama, Franse Vlak en het kabouterbos naar De Vellen. Opvallend was het grote aantal parasolzwammen, met name in de buurt bij de Meidoorns. Diverse natuuritems passeerden de revue: zomersneeuw en duinsterretje, duinkruiskruid, duinroos en duinviooltje. Het veranderde natuurbeheer en de gevolgen van de waterwinning. Een emelt lag te kronkelen bovenop de Marelberg. En waarom de blauwvleugelsprinkhaan zo heet, dat kan je laten zien door voorzichtig z'n vleugel te spreiden.

Door de noordoostenwind en de laaghangende bewolking waren de vogels op trek lastig te onderscheiden. Lijsters en ganzen zagen we in groepen overvliegen. Ook de boomleeuwerik liet van zich horen. Het burlen van de damherten hoorden we gedurende de hele wandeling.

Omdat de noordkant van de Van Limburg Stirumvallei niet ver van de Marelberg ligt, besloten we om daar ook nog even een kijkje te nemen. Het zandtulpje was mede de aanleiding, maar helaas hebben we die niet gevonden.

De invloed van de wind is goed waarneembaar in de vallei. Een deelneemster uit Brabant - op vakantie in Noordwijk - gaf als commentaar: 'Alsof ik in het buitenland ben'.
Op de terugtocht vanuit de Van Limburg Stirum-vallei brak de zon echt door. Het werd nog warm! Na 3,5 uur wandelen en stilstaan kwamen we tevreden aan bij de parkeerplaats.

Gidsen: Kees Langeveld & Huib Koel