Kees Langeveld doet verslag van de wandeling aan de Zandvoortselaan.
“Toen we om half 7 van ingang Zandvoortselaan vertrokken, hadden de eerste deelnemers al een vos gespot die het hoofdpad overstak. Van de vos natuurlijk geen spoor meer, maar van de damherten des te meer. Prachtige grote bastgeweien hadden ze. Het afvegen van de bast moet nog beginnen. De aantallen beginnen te dalen, zo liet Huib op een grafiek zien. Het kan verbeelding zijn, maar het leek of de plantengroei daar ook op reageert. Langs het Van de Vlietkanaal vonden we stinkende ballote met opvallend lichte bloemen, en op de helling van de Appelenberg bloeiende rolklaver en grote plakkaten wilde tijm. Bij de exclosure was het verschil tussen onbegraasd terrein en het begraasde duin wel heel duidelijk. Alleen binnen het raster droegen de duinroosjes rozenbottels. Voor de groenlingen, die gek zijn op rozenbottels, is hier deze winter weinig te halen. Vanaf de top van de Appelenberg genoten we van het uitzicht en de woeste wolkenlucht, met het zonlicht op Zandvoort aan zee en een klein spetterbuitje boven ons hoofd.
Van de Appelenberg liepen we naar de boogbrug over het Noordoosterkanaal, met een klein uitstapje naar een groeiplaats van rond(bladig) wintergroen. Dit prachtige plantje bloeit juist in deze tijd. Jac. P. Thijsse schreef het al in het Verkade-album ‘De blonde duinen’: “Als een plantenkenner pirola (de wetenschappelijke naam voor wintergroen) ontdekt, dan weet hij dat er nog meer te vinden is.”
En dat klopte helemaal. Roze bloempjes van het duizendguldenkruid, een massa stijve ogentroost, en de gele puntmutswasplaat, een paddenstoelensoort. Wasplaatjes worden beschouwd als de orchideeën onder de paddenstoelen, en de Amsterdamse Waterleidingduinen herbergt een paar rijke groeiplaatsen van deze bijzondere soorten.
Via de boogbrug en de uitgang voor ruiters maakten we een uitstapje ‘ naar buiten’. Over de voormalige trambaan (tegenwoordig het fietspad naar Zandvoort) liepen we naar het ecoduct. Hier grazen geen damherten en zo konden we de enorme bloemenrijkdom van de kalkrijke duinen in volle glorie zien: zeepkruid, hemelsleutel, melige toorts, koningskaars en keizerskaars, ossentong, slangenkruid, teunisbloem, te veel om op te noemen. Bij het ecoduct - op de trap zagen we nog een fraaie klodder Heksenboter, een slijmzwam - keerden we terug in de Waterleidingduinen, waar het wel schrijnend was om te zien hoe weinig bloeiende soorten planten de begrazing door damherten weten te trotseren. Maar er gloort hoop, nu we weer soorten zien die we lange tijd hebben moeten missen.
