Wandeling april 2025
Vogelgezang in de duinen tijdens vroege vogelwandeling.

Na twee weken met veel zon en droogte gingen we met een beetje miezerregen in twee groepen op pad. Een wandeling langs het renbaanveld en over de hogere duintoppen is in het voorjaar altijd genieten. André en Susan liepen tegen de klok in onder begeleiding van de zang van o.a. boomleeuwerik en grote lijster. Huib liep met zijn groep via het ecoduct met de klok mee. Er waren diverse nieuwe deelnemers: een echtpaar uit Flevoland was extra vroeg opgestaan voor onze leuke duinwandeling.

Het verschil in duinplanten binnen en buiten het terrein van de duinen blijft nog steeds opmerkelijk groot. De schade door overbegrazing neemt slechts langzaam af. Er is nog steeds weinig ondergroei onder de bomen en struiken. Geen wonder dat buiten het duingebied langs de Zandvoortselaan de nachtegaal zat te zingen - daar is wel nestgelegenheid voor deze fraaie zanger. Binnen het duingebied werd de nachtegaal niet gehoord.

Bij de brug over het Noordoosterkanaal werd de wijze van de waterwinning besproken waarop de 'beklimming' van de Tonneblink volgde. Het was wat heiïg. Zandvoort was goed zichtbaar, maar Tata Steel - de grote veroorzaker van de stikstofdepositie in de kustduinen - bleef verborgen in de laaghangende bewolking. Bij de afdaling hoorden en zagen we de kenmerkende baltsvlucht van de boompieper: met het staartje omhoog.


Via het 'bunkerdorp' liep de route over het Rozenwaterveld. Daar vinden diverse experimenten plaats. Bijvoorbeeld een opstelling van Naturalis/EIS om diverse onderzoeksmethoden (met gebruik van AI) te testen. Wildcamera's fotograferen insecten die op bloeiende planten afkomen.



Even verder zagen we de afzetting van het experiment om duinkonijnen te herplaatsen in het duingebied. Een voswerend raster moet de konijnen beschermen in hun eerste maanden op de nieuwe locatie. Op andere plekken vonden we hier en daar 'graafjes', graafsporen van konijnen; een goede ontwikkeling!

In de abelen aan de rand van het Rozenwaterveld hoorden en zagen we een Gekraagde roodstaart: een fraai gekleurd mannetje zat te zingen in een waterig ochtendzonnetje. Vanaf de tribune heb je 's ochtends - de zon staat achter je - mooi zicht op de watervogels op de plas. Vele aalscholvers die hun veren drogen in de wind, kuifeenden, slobeenden en tafeleend. Grauwe, Canadese en Nijlgans. En een blauwe reiger. De wintergasten op het water van het Renbaanveld zijn allemaal vertrokken naar het noorden.

De lente komt op gang. Overal om ons heen was het jonge frisse groen van de uitlopende bomen. Ook de eerste bloeiende planten worden zichtbaar, zoals het duinviooltje en het kandelaartje, een winterannuel die zich in de herfst ontwikkelt en nu op het hoogtepunt van de bloei is.
Langs het Barnaart-kanaal met uitzicht op de nesten van de aalscholvers zagen we een pad, die roerloos op het pad bleef zitten.
Het werd een lange wandeling met veel uitleg. Groep André had vijf kilometer gelopen en was om negen uur weer terug. De groep Huib liep iets meer en was pas tegen tien uur weer terug bij de ingang Zandvoortselaan. Maar er waren geen klachten. Twee deelnemers (in iedere groep een) hadden de 'duinwandeling van hun leven'. Zij vonden een stang van een damhertengewei.